Public Thnx4 Journal

Alex read my poem, and she liked it yeey, and thought it was insane in its length hehe, true, het viel nog groter uit in lengte in Whatsapp dan in de notes, oeps. Ik denk dat ik gewoon veel kwijt wilde en veel had om dankbaar voor te zijn en stil bij wilde staan.

In de ochtend een compassion image proberen te creeren. Aardig gelukt. Het is mijzelf, als like een oude man, maar ik zie eruit als een fitte Zeus lol, en ik geef mezelf compassie omdat ik het zelf ben, en dus volledig snap wat ik doormaak, en ik haal er strength uit omdat ik het zelf ben maar wel ouder, dus ik weet ook dat ik het overleef en dat ik er sterker uitkom, en dat alles wat ik daarvoor nodig heb op dit moment is soothing van mijn systeem, you know. Just a bit of comfort, dat het allemaal okay zal zijn, wat het ook is.
Dus die image ga ik nu verder proberen uit te werken.

In de middag wilde Alex bellen, yeey.
Ik vertelde haar over het creeren van die image, van liefde aan jezelf tonen en zo you know. Ik vond het mooi dat dat haar blijkbaar roerde, tot op het punt dat ze wilde huilen. Dat van compassie geven aan jezelf, via jezelf, op dezelfde manier dat ik nu ook doe aan child me wanneer die weer opduikt. Dat dat een mooie gedachtegang is, ja, dat sterkt mij in de gedachte dat dit een goede image is en dat deze helpvol kan zijn om op voort te bouwen.

Alex zelf had blijkbaar echt een hectisch weekend, ik weet niet waarom ze ja heeft gezegd gisteren toen ik vroeg of ze nog energy had voor mijn massive poem, damn.
Sean de baklap uit die Discord groep met zijn ongeluk, hersenschudding en al, samen met een andere guy, en dat ze er wel gewoon lollig over doen enzo, dat het hun crazy random shit Saturnus Jupiter moment was. Dat ze dankbaar mogen zijn dat ze het er zo goed vanaf hebben gebracht, en ze maybe hun leven meer zullen koesteren.
En over like, dat zij en Khalil/Khalid (?idk) niet bepaald te peilen zijn. Dat ze het niet op een lijn lijken te krijgen wat ze nou zijn van elkaar, ik begon het steeds vager te vinden, oeps. En dat ze dan afspreken om te gaan bellen op een dag en hij dan wacht tot like fucking half 12 in de nacht, wtf bro. Ja dat zij dan zegt dat dat te laat is en ze zich de hele dag occupied heeft gevoeld daarover, ken ik maar al te goed begrijpen. Maar dat ze niet op dezelfde page zijn, well, shows relationships in any form are tricky, doesn't it.

En dat like die andere guy en Lonn afstand nodig hebben, en dat Alex opnieuw alleen breadcrumbs krijgt van haar guy. Dat het een hevige realisatie is dat ze opnieuw in dezelfde vicieuze cycle terecht zijn gekomen. Dat Alex zich er ook wel bewust van is dat ze het soms puur voor de aandacht wilt, yeah, maar dat al die guys het proberen te paaien en te fixen naar iets volledigs. Van Anakin tot Ralph en deze guy had het vast ook gewild, al helemaal als ie in NL was geweest. Terwijl het juist de reden is dat ie aantrekkelijk voor dr is, is omdat ie niet in NL is. Aii.
Je kon merken dat Alex het er moeilijk mee had, met dat realiseren, en dat je pijnpuntjes uit dr youth kon voelen, wat ze ook weer zij dat die soms echt fucked is geweest, ook door de scheiding, en dat ze niet de headstart heeft gekregen die vele anderen wel hebben gehad.
En dat ADHD nog steeds als excuus wordt gezien, had ik ook eerder vandaag over gelezen in de Flair, yeah... Oemph.

Idk, je kon stukjes vulnerability voelen, stukjes van de fucked up heid die ze vaak aankaartte maar ik meestal niet zo merkte, nu dus wel een klein beetje. Dat kwam ook bij mij wel binnen, ik werd er stil van, behalve een luisterend oor bieden wist ik niet echt wat ik ermee moest tbh. Ik had die diepte in de vent ook neit verwacht.
Wat me vooral pijn deed was dat ze zei dat ze niet neurodivergent zou willen zijn. Yeah, dan zou ze een stuk van haar verliezen dat haar juist zo speciaal maakt, zou ze boring worden zoals ze zelf zei, hihi.
Alles wat ze wilt is wakker worden en niet een active threat system voelen en gewoon rust in het hoofd ervaren, ongeveer zoiets, ik weet niet meer hoe het precies was.

En oh ja, dat ze dus echt niet geeft om schoolgerelateerde zaken als het halen van je P, en eerder om like celebraten dat je iets wilt veiren, waar je normaal angst voor hebt, dat zij daar juist aandacht voor heeft, mooi.
Dat was bij dat zij en Luca wellicht teveel verschillen atm en het maybe op de klippen gaat lopen, aaiii.

Daarna nog even de beste outfit kiezen voor de fysio hihi, en toen was het sjeezen erheen haha, ze was al bijna te laat, net zoals ze de eerste meeting voor een ADHD groep had gemist, oop, typical ADHD stuff anyway, als ze het ergens zullen begrijpen...

Later vroeg ik nog over het aanstaande uitje in Groene Hart natuur. Dat het voorlopig zondag wordt, het proppen was in de planning volgens mij, dat het nog steeds zo is dat ik gelijkwaardig ben aan bijv Lonn I think en niet mag zeggen van "ofc" als er meerdere afspraken tegelijk zijn mogelijk, en dan hinten van "ofc Lonn is belangrijker" of iets wat daar op lijkt.
Dat ik had gepland te fietsen, maar dat waarschijnlijk totaal te vermoeiend is voor dr, darn, had ik niet eens over nagedacht. Sowieso had ik behalve de theetuintjes een keer niks van mijn plan gedeeld tot nu, f. Ik wist niet in welke mate het een verrassing moest zijn en in welke mate stap voor stap uitgemeten en gepland, zucht, en dat het onduidelijk was wanneer het doorgang zou vinden hielp ook niet mee.

Daar kreeg ik dus eerst kleine OCD prikjes over, die gingen makkelijk plat, maar daarna kwam een huge flare die ik niet aan zag komen.
Ik werd/ben totaal overweldigd door alles wat ik mogelijk fout heb gedaan.
- Dat ik geen begrip toonde voor hoe het zit tussen haar en Khalil, dat ik het moeilijk vond om te begrijpen wat ze van elkaar zijn. Dat de manier waarop ik dat zei veroordelend kan zijn, als in wat ben je aan het doen en waarom ga je er nog mee door.
- Dat de poem toch echt te lang was.
- Dat ik het niet helemaal snap hoe je vergevend kan zijn voor de een als die iets vergeet, en voor een ander die dat lijkt te doen dat dat een probleem werd. Is dat de mate waarin het belangrijk was voor haarzelf? Is het omdat het de main attention source is die het laat afweten dat dat steekt? Idk, ik durfde het niet te zeggen, ik had het teveel als een oordeel verwoord denk ik, ik kreeg het niet goed uit mijn hoofd. Nog steeds weet ik niet hoe ik exact zou verwoorden, dus laat maar, is none of my business anyway.
- Dat ik er geen rekening mee heb gehouden wat zij zou willen enzo voor dat uitje. Is de fiets wel haalbaar? Wil ze uberhaupt wel iets van de omgeving zien? Idk, ik heb er niet eens in detail over nagedacht, ik was gewoon hard op mezelf dat ik alleen aan mijn plannetje heb gedacht hoe ik het zou doen, zonder na te denken of dat ook allemaal wel zomaar kan, you know.

Dat had me dus verlamd voor like de rest van de dag. Kon niks meer behalve wat Vampire Survivors spelen, geweldige run op de Among Us map btw, en wat muziek luisteren. Proberend te soothen via breathing , mn image is nog te onderontwikkeld.

Ik wil nu ook afsluiten met soothen, een beetje een brief aan mezelf:
Want lieve Sander, je doet jezelf alleen maar pijn, omdat je een fuck geeft. En het is ook allemaal goed right now, het is okay.
Je kan niet alles begrijpen wat er altijd is, vooral in bijvoorbeeld een relatie waar ik niks mee te doen heb en mij niks aangaat, aight. Als later blijkt dat de manier waarop ik dat opnam kwetsend was, kan ik gewoon excuses maken, en dan zal het vast okay zijn. En je was ook moe, en het is ook vaag wat zij hebben met elkaar, ze weten het zelf niet eens van elkaar, at least boy to girlie niet, laat staan dat jij het dan maar moet snappen.
En je poem vond ze lief, en juist insane dat je zo met woorden kan spelen, ze zei insane in length, niet te lang, anders had ze wel opgeven met lezen. En she read the whole damn thing because she cares about you too bro, it's all good.
Net zoals het nu al good is met het uitje, right? Het plan ligt nu op tafel, je hebt het verteld toen ze zei dat je weet dat je het gewoon mag vertellen. En dat het nu flexibel is afhankelijk van hoe de dag wordt. Je hebt niks fout gedaan, je had alles in je hoofd klaarstaan en hebt het verteld wanneer het gevraagd werd. Wat is daar nou fout aan? En ze zei dat ze het een cute idea vond wat je had. En je hebt juist meerdere opties als auto en fiets en meerdere theehuisjes bedacht, juist meerdere plannen gehad voor zulke dingen als "fietsen wordt te veel waarschijnlijk". Je hebt juist rekening met de ander gehouden, aight.
En je hebt correct je mond gehouden wanneer het moest, als je niet weet hoe iets te verwoorden en niet het gevolg daarvan kan inschatten, hoef je het niet te vertellen, en zo geschiede. Nu is er geen harm, als het blijft smeulen kan je het altijd nog vragen of aankaarten.
Beste, je hebt het gewoon prima gedaan, there's no loss now, het is alleen nog je brein die met je fuckt. Ik kan je vertellen dat het allemaal okay zal zijn, en je dit dus over een week maybe, maar zeker over een maand en al helemaal niet over een jaar, echt niet meer boeit, en dit weer zo'n ding is waar je op terugkijkt en denkt "Hehe, really? Dat allemaal? Lamenielachen". Het komt allemaal goed, dit is een fijne bevestiging that you give a fuck, that you care, maar ook dat je niks fout hebt gedaan en anders zal dat geen grootse gevolgen hebben. Huggies, en blijf sterk.
Sander.

愛する猫が家にいてくれて，生きていてくれて，本当にありがとう

Need to be aware of and thankful for good health, every day that you have it; thinking of JH's accident and SC's eye loss, really highlights all the things that can happen--out of the blue. Making me feel nervous now, as we set out on road trip.

Was invited to meet former co-workers for coffee and conversation

Grateful for sobriety, for people in AA, for being at PRAASA. Grateful for going to Smuin Dance, for my wife and kids.

That, right now, at least the many medical issues that many we know are dealing with, are not something effecting us personally. Of course, that could change at any moment. Buddhist: this one moment, enjoy it. All is impermanent.

for waking up this morning and having my adult children safe at school and their homes, my family unit, things I take for granted.